Streszczenia i opracowania lektur szkolnych klp klp.pl
„Duch starej kamienicy” to niewielka powieść dla dzieci autorstwa znanej i cenionej pisarki – Anny Onichimowskiej. Utwór traktuje o przygodach niewielkiego, choć liczącego sobie sto dwadzieścia lat ducha Maćka zamieszkującego swą rodzinną kamienicę. To niezwykły bohater, który jest nietypowy – nie straszy, a stara się pomagać mieszkańcom swojego lokum. Zamieszkuje strych i przyjaźni się ze sroką – Wiesławą oraz kotem – Protem IV.

Głównym problemem, jakim zajmuje się Maciek jest obecność w kamienicy mrówek faraonek. Maciek przy pomocy przyjaciół oraz dzieci – Agaty i bliźniaków (Marka i Jarka) – stara się za wszelką cenę pozbyć się natrętnych insektów. Niestety, nie jest to wcale proste…

Zabawna i lekka fabuła Onichimowskiej wciąga czytelnika i każe z uwagą śledzić przygody małego duszka. Pokazane relacje między bohaterami i na pozór błahe i codzienne sprawy poruszają istotne głównie w dziecięcym świecie sprawy, takie jak przyjaźń, wyobraźnia, solidarność. Fantastyka po0jawia się za sprawą głównego bohatera – ducha i jego rodziny, a także mówiących ludzkim głosem zwierząt – sroki, kotów czy mrówek.

Czas i miejsce wydarzeń


Głównym miejscem wydarzeń jest kamienica w środku miasta. Jej gospodynią jest pani Guzdralska. Duch Maciek zamieszkuje wraz ze srokę Wiesławą strych kamienicy, na którym lokatorzy gromadzili zbędne przedmioty. Bohater miał do dyspozycji pluszowy fotel i wiele mebli, choć nie w pełni sprawnych. Na piętrach domu mieszkali lokatorzy. Miedzy innymi doktor Bioderko z żoną i dwoma synami, pani Kowalska, właścicielka psa Filusia, pan Karolek – nauczyciel muzyki, Agata wraz z rodzicami. Piwnicę kamienicy zamieszkiwały koty – wielka rodzina Protów. Niedaleko kamienicy znajdowała się fabryka cukierków. Przed kamienicą znajdowało się podwórko, na które wychodziły okna poszczególnych mieszkań. Jedynym odmiennym miejscem akcji jest szkoła bliźniaków – Jarka i Marka, do której bohater dostaje się w teczce jednego z bliźniaków.

Czas akcji trwa od jesieni do wiosny. Obserwujemy, jak Maciek obserwuje babie lato, zajadając się śliwkami, następnie nadchodzi Boże Narodzenie, podczas którego duch organizuje dzięki pomocy Mikołaja prezenty dla dzieci. Akcja kończy się na wiosnę. Po „pożarze” spowodowanym przez srokę Wiesławę lokatorzy organizują wiosenne porządki.

Streszczenie głównych wątków


Głównym wątkiem utworu są przygody głównego bohatera – ducha Maćka. Zamieszkuje on strych pewnej kamienicy, o którą stara się na swój sposób dbać. Zna wszystkich lokatorów i dogląda porządku. jego największym zmartwieniem są mrówki faraonki, które rozpanoszyły się w całym domu i nie chcą go opuścić. Duch wydaje wojnę upartym insektom, jednak pozbycie się ich wcale nie jest takie proste. Nie pomagają profesjonalni truciciele, mrówki nic sobie nie robią z duchów, nie reagują także na dźwięki trąby czy fletu. Dopiero intryga Maćka związana z fabryką cukierków umożliwia wyprowadzkę niechcianych lokatorów.

Pobocznymi wątkami jest wprowadzenie się do kamienicy doktora Bioderki wraz z dwoma niesfornymi bliźniakami – Jarkiem i Markiem. Chłopcy wciąż płatają figle, wszędzie ich pełno. W związku z tym, że są bardzo do siebie podobni nawet rodzice mylą się, który jest który. Chłopcy w kamienicy poznają Agatę, która twierdzi, że w jej łazience żyje wieloryb. Na marginesie autorka wspomina o rodzinie Protów, czyli kotów zamieszkujących piwnicę, a także o pani Guzdralskiej, gospodyni kamienicy.

Duch starej kamienicy - recenzja


Tytuł powieści Anny Onichimowskiej – „Duch starej kamienicy” – intryguje tajemnicą i obiecuje obcowanie z niezwykłymi zjawiskami i strasznymi zjawami. Jednak to mylące odczucie. Głównym bohaterem utworu jest niewielki (przestał rosnąć, gdy miał dwa lata) duszek o bardzo zwykłym imieniu Maciek (dumnie brzmi imię jego brata – Kalasantego). Odróżnia się od innych zjaw tym, że nie lubi straszyć, sam zaś często się boi. Mimo, że bohater ma sto dwadzieścia, swoim zachowaniem nie odbiega od dzieci zamieszkujących kamienicę.

Główny bohater z pewnością nie jest straszny, jak mówi o sobie: „Nigdy nie lubiłem nikogo straszyć, łańcuchy obcierały mi pięty, a kula u nogi wydawała się czymś zbędnym i w najwyższym stopniu kłopotliwym.”. Choruje, marznie i boi się jak człowiek. Ma dobre serce. Dba o lokatorów „swojej”, jak ją nazywa kamienicy, m.in. organizuje dzieciom ich wymarzone prezenty na gwiazdkę. Ma także wspaniałych, choć nieraz złośliwych czy leniwych przyjaciół – kora Prota IV oraz srokę Wiesławę-Joannę. Zaprzyjaźnia się także z dziećmi – bliźniakami Jarkiem i Markiem - i ich koleżanką Agatą. Maciek jest niesforny, przez co często inicjuje zabawne historie, dlatego książka Onichimowskiej pełna jest humoru, głównie sytuacyjnego i słownego. Duch przekomarza się ze sroką, która robi na drutach wdzianka, boi i się mrówek, wyjada powidła u pani Guzdralskiej, a także zaprzyjaźnia się z Mikołajem, który wprawdzie nie jest święty, ale za to dobroduszny. Dowcipne na przykład jest wyjaśnienie do czego służy ogon przy kobiecej sukni: „No taka suknia z tyłu ciągnie się i ciągnie za właścicielką, i potem jest już tylko czysta podłoga.”


Postać ducha – Maćka polubiło wiele dzieci, dlatego autorka na ich prośbę stworzyła kolejną książkę o niezwykłym bohaterze – „Maciek i pogromcy duchów”. Książki te doczekały się wielu wznowień. Ilustracje i okładkę do wydania Naszej Księgarni wykonał Stanisław Rozwadowski. Przeważa tu tonacja ciemna w kolorach brązowo-czarnych, przez co autor chciał dodać książce tajemniczości. Bardziej ciekawa jest oprawa graficzna Wydawnictwa Literatura, której autorka jest Aneta Krella-Moch. Okładka jest kolorowa i zabawna, informuje od razu czytelnika, że treść nie będzie przerażająca.

Moim zdaniem pełną humoru powieść Anny Onichimowskiej o sympatycznym duszku powinien poznać każdy. Nie tylko, by się pośmiać z lekkoducha, ale także, by zrozumieć, jak ważny jest świat dziecięcej wyobraźni.

Anna Onichimowska - biografia


Anna Onichimowska przyszła na świat 28 stycznia 1952 roku w Warszawie. Jest córką dziennikarza i lekarki. Ma młodszego brata Grzegorza. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Za pracę magisterką „Świat dzieci a świat dorosłych w powieściach Janusza Korczaka” otrzymała nagrodę w konkursie na prace naukowe o twórczości dla dzieci na III Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu w 1977. W 1976 debiutowała w twórczości literackiej wierszami dla dorosłych, zamieszczonymi na łamach „Sztandaru Młodych” oraz „Kultury”, zaś jej debiutem książkowym był zbiór poezji „Gdybym miał konia”, który ukazał się w 1980 roku Były to wiersze dla dzieci zilustrowane przez Janusza Stannego.

Po studiach pracowała w Redakcji Literatury dla Dzieci w Krajowej Agencji Wydawniczej, a w 1983 roku została zatrudniona w redakcji bliźniaczego wydawnictwa - w Młodzieżowej Agencji Wydawniczej, która istniała do 1990 roku. Od tego czasu utrzymuje się z pisania. Onichimowska była współzałożycielką Fundacji „Świat Dziecka”, organizującej między innymi konkurs na „Dziecięcy Bestseller Roku”. W latach 1995-2003 była przewodniczącą Polskiej Sekcji IBBY. Obecnie jest członkiem jej zarządu.

Anna Onichimowska jest autorką ponad trzydziestu książek dla dzieci i młodzieży, sztuk teatralnych i telewizyjnych oraz słuchowisk radiowych. W swoich utworach umiejętnie łączy humor, wartką przygodową akcję z łagodną dydaktyką. Utwory pisarki cieszą się nie tylko niesłabnącym powodzeniem wśród czytelników, ale również dużym uznaniem krytyki literackiej. Jej książki, opowiadania i dramaty tłumaczone są na włoski, francuski, angielski, słoweński, niemiecki, koreański, chiński. Onichimowska współpracowała także z Polskim Radiem tworząc wiele słuchowisk dla Teatru Polskiego Radia.

Wśród wielu nagród literackich, jakie otrzymała najważniejsze to: nagroda im. Kornela Makuszyńskiego, główna nagrody w międzynarodowym konkursie teatralnym zorganizowanym przez „The International Association of Lions Club”, I nagroda w konkursie teatralnym organizowanym przez Ośrodek Sztuki dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu. Została wpisania na międzynarodową listę BARFIE oraz Listę Honorową IBBY.

Jak pisze o sobie Onichimowska: „Nie wyobrażam sobie życia bez podróży. Byłam w wielu ciekawych miejscach - również bardzo odległych i egzotycznych - ale to kropla w morzu moich marzeń i planów.”



Mapa serwisu: